कॉलेजियन्सचा दिवाळी कट्टा 28 Oct 2010, 1233 hrs IST

सुट्टी असली, तरी कट्ट्यावर ग्रुपने भेटणं कॉलेजियन्सना आवडतं. पण, सध्या दिवाळीच्या पूर्वतयारीत ही मंडळी प्रचंड बिझी आहेत. कुणी घराची साफसफाई करतंय, कुणी वडिलांना रंगकाम करण्यात मदत करतंय, तर मुली किचनमध्ये आईला फराळ बनवण्यात हेल्प करताहेत. एकंदरच काय, सगळीकडे दिवाळीची तयारी सुरू असल्याचंच चित्र दिसून येतंय.

' चला, दिवाळी जवळ आली. कामाला लागा...' अशी हाक आईने दिल्यामुळे तमाम कॉलेजियन्स सध्या घरात दिवाळीची तयारी करण्यात गुंतलेले आहेत. परीक्षा संपल्यामुळे 'रिकामटेकडे' झालेले हे कॉलेजियन्स घरातल्या खोल्यांमध्ये मुक्त संचार करताहेत. एरव्ही सुट्टीतही कट्ट्यांवर दिसणारी ही मंडळी सध्या घराची साफसफाई, रंगरंगोटी, फराळाची तयारी करण्यात बिझी आहेत. त्यामुळे सगळे कट्टेही ओस पडलेले दिसताहेत.

सकाळी उठून घरातली साफसफाई त्यानंतर दुपारी फराळाला मदत आणि संध्याकाळी 'अत्यावश्यक' वस्तूंची खरेदी असा कॉलेजियन्सचा सध्याचा दिनक्रम आहे. अगदी स्वत:चा खण आवरण्यापासून ते घरातल्या माळ्यावर चढून साफसफाई करेपर्यंत या मंडळींनी मजल मारली आहे. काहींसाठी ही कामं त्यांच्यावर घरच्यांनी लादलेली आहेत, तर काहीजणांना त्यात मजा येतेय. आरकेटी कॉलेजमध्ये एसवायबीएस्सी करणाऱ्या विरेंद महाजन आणि त्याच्या मित्रांनी प्रत्येकाच्या घरात आळीपाळीने रंग लावण्याचं ठरवलंय. तर मॉडेल कॉलेजचा सुशील पाटील घराचं रंगकाम करण्यात वडिलांना मदत करतोय.

घरात उत्साहाने अशी कामं करायला तयार होण्यामागे (किमान तसा उत्साह दाखवण्यामागे) या मंडळींची खास कारणंही आहेत. खरेदीचं अर्थकारण यामागे असल्याचं कॉलेजियन्स आवर्जून सांगतात. काम पूर्ण केल्यावर खरेदीच्या वेळी आपल्या मनाजोगी खरेदी करता येते. अगदी कपड्यांपासून बाईकपर्यंत आणि मोबाइलपासून लॅपटॉपपर्यंतच्या मागण्या पूर्ण करून घेता येतात, असं अनेक विद्यार्थ्यांना वाटतं. घरातल्या घरात एक प्रकारची एक्सचेंज ऑफरच असते ही.

एकीकडे झाडलोट, रंगरंगोटी करण्यात मुलं बिझी असतानाच कॉलेजमधल्या तमाम मुली सध्या किचनमध्ये आईला फराळ करण्यात गुंतलेल्या आहेत. कढईमध्ये पीठं भाजण्याचे दिवस सुरू झाले आहेत. सुट्टी लागल्यामुळे घरातल्या कामांमध्ये मदत करणं सुरू झालंय. मला मुळातच घरकामाची आवड असल्याने पूर्ण घराची साफ-सफाई करणं, फराळ बनवण्यात हातभार लावणं ही कामं मी आवडीने करते, असं पंेढारकर कॉलेजमध्ये टीवायबीकॉमला शिकणारी मधुरा कुलकणीर् सांगते. स्वखुशीने अशा कामांमध्ये झोकून देणाऱ्या मुलींची संख्या तशी फारशी नसली तरी पर्याय नसल्यामुळे त्यात आनंद मानायला लागतोय. रांगोळ्यांचा बॉक्स शोधून काढणं, नवीन डिझाइन्स बघणं, पणत्या रंगवणं अशा कामांचा 'अभ्यास' आता सुरू झालाय.

घरातल्या तयारीबरोबरच काही जण चक्क आई-वडिलांबरोबर खरेदीला जायला लागले आहेत. ही खरेदी स्वत:साठी नसून घरच्या जिन्नसांची आणि परमपूज्यांच्या कपड्यांची आहे. त्यामुळे 'मी संध्याकाळी ७ वाजता स्टेशनवर भेटेन. तयार रहा. आज ड्रेस मटेरियल घेऊनच टाकू,' असे संवाद वडीलधारे आणि आपले कॉलेजियन्स यांच्यात घडत आहेत. कटिंग पीत कट्ट्यावर गप्पा हाणण्याच्या संध्याकाळच्या वेळी ही मुलंमुली हातात दोन-दोन पिशव्या घेऊन खरेदीला जाताना दिसताहेत. फक्त कपड्यांपुरतीच मर्यादित असणारी त्यांची शॉपिंग दिवाळीच्या निमित्ताने पडदे, चादरी, उशांचे अभ्रे इतकंच काय पण, कपबशा, भांड्याकुंड्यापर्यंत जाऊन पोहोचलीय.

- श्रीकांत सावंत,

मीनाक्षी कुलकर्णी
( कॉलेज क्लब रिपोर्टर)

Happy B'day पंचमदा 'वेक अप सिड'मध्ये एक वाक्य आहे आएशाच्या (नायिका- कोंकोणा सेन शर्मा) तोंडी.. मुझे पुराने हिंदी गाने अच्छे लगते है.. क्यूंकी वो आसानीसे याद तो रहते है... तिला आवडू लागलेल्या मॅच्युअर बॉसबरोबर जॅझ ऐकायला गेलेली आयेशा.. दोन-तीन वेळा जाऊनही तिला त्यात इंटरेस्ट येत नाही, तेव्हा तो तिला विचारतो, तुला कोणत्या प्रकारच संगीत आवडतं , तेव्हा ती हे उत्तर देते आणि तिचा बॉस तिला 'बालिश' म्हणून हसतो. त्या वेळेस तिला जेवढं वाईट वाटलं त्याहून दसपट मला वाटलं. नायिकेला तो काही बोलला याचा राग नव्हता, पण गाण्यांबद्दल बोलला याच.. गाण, संगीत हे संगीत असतं, प्रत्येकाला ते का आवडावं हे व्यक्तीसापेक्ष आहे, त्यावरून चिडवण्याची गरज काय? असं वाटल होतं मला. खरं तर मला गाण्यातलं फारसं काही कळतं नाही. पण तरीही गाणी ऐकण हे माझा आवडता विरंगुळा आहे. 'अत्यंत आवडती गाणी ऐकणे' हे माणसासाठी अतिशय soothing असतं. तुमच्या दुखावलेल्या मूडला, मनाला किंवा माणसांनाही खुश करण्यासाठी आवडती गाणी लावणं हा सर्वोत्तम उपाय आहे, असं मला वाटतं. गाणं कोणतही असो, 'मोहित चौहानचं तुमसे ही' किंवा 'उदित नारायणंच पहला नशा', 'आशा भोसलेंचं एखादं गाणं' किंवा 'किशोर कुमार यांचं गाणं'.. बघायला गेलं तर यांच्यात काहीही साम्य नाही, म्हटलं तर आहे. सर्वजण उत्तम संगीताच्या धाग्याने एकमेकांशी बांधले गेलेले. एखाद्या अप्रिय घटनेमुळे, किंवा एखाद्याच्या कृतीमुळे, बोलण्यामुळे आपण जेव्हा दुखावले जातो, vulnerable झालेले असतो, विचारांच्या गर्तेत अडकलेले असतो आणि प्रयत्न करूनही त्यातून जेव्हा बाहेर पडू शकत नाही, तेव्हा सरळ गाणी ऐकावीत.. गाण्याचे शब्द, ते संगीत, बीट्स हळूहळू तुम्हाला एका वेगळ्या दुनियेत नेतात, जिथे आनंदाशिवाय काहीही नसतं. तुम्ही आणि फक्त सुमधुर संगीत. मी तरी असचं करते. 'कालही असाच एक प्रसंग घडला. कित्येक दिवसांपासून एक गोष्ट पूर्ण व्हायची, मार्गी लागायची आतुरतेने वाट पहात होते, पण मनासारखं काहीच न होत, परिस्थिती अजून चिघळत गेली. त्यामुळे मूड प्रचंड खराब. दिवस तशाच मन:स्थितीत गेलेला. ऑफीसध्ये काम करताना एवढं लक्ष दिल नाही, पण बाहेर पडल्यावर मात्र सगळे नकोसे विचार परत पिंगा घालायला लागले. काय करवा सुटत नव्हत. पण तेवढ्यात लक्षात आलं की आज दिवसभर टीव्हीवर दाखवत होते, की आज आर. डी. बर्मन यांचा वाढदिवस. ब-याच बॉलिवूडप्रेमींप्रमाणे मीही त्यांची गिनीचुनी गाणी ऐकलेली. 'ओ मेरे दिल के चैन,' 'रिमझिम गिरे सावन', 'तेरे बिना जिंदगीसे कोई शिकवा तो नही', 'चिंगारी कोई भडके' ही आणि अशी तत्सम गाणी माझ्या प्लेलिस्टमध्ये आणि सतत ऐकल्यामुळे आवडलेलीही. पण मग थोडं सर्च करून नेटवरून आणखी दोन - चार गाणी डाऊनलोड केली. आणि आत्तापर्यंत फक्त मुखडा ऐकलेल लता मंगेशकरांच्या आवाजतलं 'मेरी आवाजही पेहचान है', किशोरदांच्या आवाजतलं 'फिर वो ही रात है' आणि अशी गाणी पुन्हा पुन्हा ऐकली. आणि त्यात कधी गुंगून गेले कळलंच नाही. माझा प्रॉब्लेम कधी सॉल्व्ह होईल ते माहीत नाही, पण पंचमदांची अनेक गाणी ऐकत ऐकत माझी कळी कधी खुलली, मूड पूर्ववत झाला कळलंच नाही... माझ्या आयुष्यात एवढी मस्त गाणी ऐकायला देणा-या 'पंचम'दांना Belated Happy Birthday.. तुमचं काम फक्त फिल्मी गाण्यांपुरतं मर्यादित नव्हतं हे माहित्ये, त्यामुळे तुमची बरीच क्लासिक गाणी ऐकण्यासाठी लौकरच भरपूर वेळ काढणार आहे. तुमच्या मस्त गाण्यांच्या आणि अजरामर संगीताच्या रुपाने तुम्ही आम्हा सर्वांच्या हृदयात नेहमीच रहाल. Happy B'day once again :)